Του Παν. Βέμμου
Στις κρίσιμες ώρες που περνά ο Ελληνισμός είναι όσο ποτέ άλλοτε
επίκαιρα τα μηνύματα που εκπέμπει η σύγχρονη ιστορία μας, τόση της
Επανάστασης της Ανεξαρτησίας που τις μέρες αυτές τιμάμε, όσο και της
Εθνικής Αντίστασης. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όμως διδάσκει και
γίνεται βασικός παράγοντας που επηρεάζει το Λαό στον αγώνα του για
Ανεξαρτησία και κοινωνική προκοπή.
Τα δύο αυτά ιστορικά γεγονότα, σταθμοί στη νεώτερη ιστορία μας, δείχνουν ότι όταν ο Λαός έχει πάρει απόφαση να υπερασπισθεί τα συμφέροντα και τα δίκια του καμμιά δύναμη, όσο ισχυρή και αν είναι, δεν μπορεί να αποτρέψει τις εξελίξεις.
Στα 1815 η «ιερά συμμαχία» των νικητριών τότε μεγάλων δυνάμεων του απολυταρχισμού της Ευρώπης διακήρυσσε το status quo και την καταδίκη κάθε προσπάθειας εθνικής και δημοκρατικής αλλαγής. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες τα κηρύγματα των δασκάλων του γένους και ιδιαίτερα του Ρήγα του Βελεστινλή διαμόρφωναν την εθνική ενότητα των υπόδουλων Ελλήνων αψηφώντας την απειλή χρήσης βίας και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η Φιλική Εταιρεία κίνημα που ξεκίνησε από ταπεινούς συνένωσε Κλέφτες και Αρματωλούς, Προύχοντες, Εμπόρους, Κλήρο και Λαό στο κοινό σκοπό για Ανεξαρτησία και ξεκίνησε την Επανάσταση. Είναι γεγονός ότι η κάθε κοινωνική ομάδα είχε τους δικούς της ιδιαίτερους λόγους για τη συμμετοχή της στο μέτωπο της Ανεξαρτησίας. Οι διαφορές τους εκφράστηκαν κάποτε με δραματικό τρόπο στα χρόνια που εξελίχθηκε ο Αγώνας.
Τον επαναστατημένο Ελληνικό Λαό δεν τον πτόησε ούτε οι απειλές του Ρώσου αυτοκράτορα και των βασιλέων της Ευρώπης, ούτε οι αφορισμοί και τα κηρύγματα της «πατρικής διδασκαλίας» των τουρκοφρόνων και με συμπαραστάτες και συναγωνιστές του «Φιλέλληνες» απ’ τους Λαούς της Ευρώπης και την ενεργή βοήθεια των υπόδουλων Βαλκανικών Λαών προχώρησαν την εθνική προσπάθεια.
Η Επανάσταση των Ελλήνων διέλυσε κυριολεκτικά την «ιερά συμμαχία» και μέσα απ’ τις αντιθέσεις των μελών της προέκυψε το νεοελληνικό κράτος ως αποτέλεσμα συμβιβασμού της Επανάστασης και των τότε μεγάλων δυνάμεων. Ήταν τότε ένα τεράστιο βήμα προόδου. Το γεγονός αυτό, του συμβιβασμού, σημάδεψε την πορεία της χώρας ως σήμερα. Μια ιστορική πορεία που τη χαρακτηρίζει ο αγώνας του Ελληνικού Λαού για ισότιμες σχέσεις, δημοκρατία και κοινωνική προκοπή και την προσπάθεια των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλλουν τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα.
Το 1940 όταν το ένα μετά το άλλο τα κράτη καταλαμβάνονταν απ’ τον φασιστικό-ναζιστικό άξονα η χώρα μας έδινε ελπίδες με τον αγώνα της στα Αλβανικά βουνά, στο Ρούπελ και στην Κρήτη. Και όταν πια όλα τα σκίαζε η φοβέρα της σκλαβιάς μια φούχτα πατριώτες, πολλοί απ’ αυτούς φυγάδες εξόριστοι δημοκράτες, ξεκίνησαν τον Αγώνα της Εθνικής Αντίστασης. Συνένωσαν την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού και πρωτοπόροι στην Ευρώπη με πολιτικές απεργίες πέτυχα την επιβίωση του Λαού, απέτρεψαν τον διαμελισμό της χώρας και ματαίωσαν την πολιτική επιστράτευση στο πλευρό τω δυνάμεων κατοχής. Με τα όπλα, που πήραν κατά κανόνα από τους κατακτητές, συνέβαλαν στον αντιφασιστικό αγώνα και την απελευθέρωση της πατρίδας. Οι «ρεαλιστές» που συνεργάσθηκαν με τους κατακτητές έμειναν με το στίγμα του δωσίλογου και του προδότη. Αν και ο Ελληνικός Λαός προσέφερε τόσα πολλά ελάχιστα αποκόμισε απ’ αυτόν τον αγώνα και κάποια ακόμα τα χρωστούν. Η εξωγενής βίαιη διάσπαση της εθνικής ενότητας και ο καταστρεπτικός Εμφύλιος Πόλεμος που ακολούθησε είναι αιτίες αυτού του αποτελέσματος. Όμως, ο Ελληνικός Λαός βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη να οικοδομήσει και πάλι τη χώρα, να καταργήσει θεσμούς της υποτέλειας, να ανατρέψει, την ξενόδουλη φασιστική δικτατορία και να επουλώσει τα τραύματά της από την τουρκική εισβολή στη μαρτυρική μεγαλόνησο. Η ισότιμη σχέση της Ελλάδας και Κύπρου με την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τα λεγόμενα των τότε κυβερνήσεων, στις μέρες μας αποδεικνύεται ως μια άλλη μορφή υποτέλειας και επιβολής της νεοαποικιοκρατίας. Οι «ρεαλιστές» της όποιας πολιτικής απόχρωσης σήμερα μιλούν ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος και η υπακοή στις κυρίαρχες σήμερα οικονομικά και πολιτικά δυνάμεις της Ευρώπης αναγκαία για να «σωθεί» η χώρα και «ευθύνονται» για ότι έχει συμβεί αυτοί που αντιδρούν και κάνουν αναποτελεσματικά τα μέτρα που επιβάλλουν οι ξένοι!
Η πολιτική, της φτώχειας, της ανεργίας, του ξεπουλήματος της όποιας δημόσιας περιουσίας και των πόρων δημιουργεί δυσβάστακτα οικονομικά και κοινωνικά βάρη στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού και Κυπριακού Λαού και δημιουργούνται προϋποθέσεις πια εθνικής τραγωδίας. Η πολιτική αυτή δημιουργεί αντικειμενικά μια νέα εθνική ενότητα στη βάση της Ελληνικής κοινωνίας. Γίνεται, αυτή τη χρονική συγκυρία, σημαντική η αντίθεση του σχεδιασμού των «αγορών» και της επιβίωσης με αξιοπρέπεια του Ελληνικού Λαού. Ένα μέτωπο κοινής δράσης πολιτών και πολιτικών δυνάμεων για τη σωτηρία της χώρας ήδη συζητείται σε κάθε πολιτικό χώρο.
Οι πολιτικές δυνάμεις που δεν έβαλαν το χέρι τους στο μέλι της εξουσίας και δεν μολύνθηκαν με τον κυβερνητισμό έχουν ιδιαίτερο και πλέον αξιόπιστο λόγο για πρωτοβουλίες.
Η Αριστερά που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί, αρκεί βέβαια να βρει τρόπους κοινής δράσης και να αποτελέσει πόλο ευρύτερης κοινωνικής συσπείρωσης.
Είναι, τέλος, οικτρά γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι θα «γονατίσουν» τον Ελληνικό Λαό. Η ελπίδα βρίσκεται στον Κλέφτη, στον Αντάρτη, στο Παλληκάρι και πάντα επιβιώνει και θεριεύει.
Στις κρίσιμες ώρες που περνά ο Ελληνισμός είναι όσο ποτέ άλλοτε
επίκαιρα τα μηνύματα που εκπέμπει η σύγχρονη ιστορία μας, τόση της
Επανάστασης της Ανεξαρτησίας που τις μέρες αυτές τιμάμε, όσο και της
Εθνικής Αντίστασης. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όμως διδάσκει και
γίνεται βασικός παράγοντας που επηρεάζει το Λαό στον αγώνα του για
Ανεξαρτησία και κοινωνική προκοπή.
Τα δύο αυτά ιστορικά γεγονότα, σταθμοί στη νεώτερη ιστορία μας, δείχνουν ότι όταν ο Λαός έχει πάρει απόφαση να υπερασπισθεί τα συμφέροντα και τα δίκια του καμμιά δύναμη, όσο ισχυρή και αν είναι, δεν μπορεί να αποτρέψει τις εξελίξεις.
Στα 1815 η «ιερά συμμαχία» των νικητριών τότε μεγάλων δυνάμεων του απολυταρχισμού της Ευρώπης διακήρυσσε το status quo και την καταδίκη κάθε προσπάθειας εθνικής και δημοκρατικής αλλαγής. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες τα κηρύγματα των δασκάλων του γένους και ιδιαίτερα του Ρήγα του Βελεστινλή διαμόρφωναν την εθνική ενότητα των υπόδουλων Ελλήνων αψηφώντας την απειλή χρήσης βίας και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η Φιλική Εταιρεία κίνημα που ξεκίνησε από ταπεινούς συνένωσε Κλέφτες και Αρματωλούς, Προύχοντες, Εμπόρους, Κλήρο και Λαό στο κοινό σκοπό για Ανεξαρτησία και ξεκίνησε την Επανάσταση. Είναι γεγονός ότι η κάθε κοινωνική ομάδα είχε τους δικούς της ιδιαίτερους λόγους για τη συμμετοχή της στο μέτωπο της Ανεξαρτησίας. Οι διαφορές τους εκφράστηκαν κάποτε με δραματικό τρόπο στα χρόνια που εξελίχθηκε ο Αγώνας.
Τον επαναστατημένο Ελληνικό Λαό δεν τον πτόησε ούτε οι απειλές του Ρώσου αυτοκράτορα και των βασιλέων της Ευρώπης, ούτε οι αφορισμοί και τα κηρύγματα της «πατρικής διδασκαλίας» των τουρκοφρόνων και με συμπαραστάτες και συναγωνιστές του «Φιλέλληνες» απ’ τους Λαούς της Ευρώπης και την ενεργή βοήθεια των υπόδουλων Βαλκανικών Λαών προχώρησαν την εθνική προσπάθεια.
Η Επανάσταση των Ελλήνων διέλυσε κυριολεκτικά την «ιερά συμμαχία» και μέσα απ’ τις αντιθέσεις των μελών της προέκυψε το νεοελληνικό κράτος ως αποτέλεσμα συμβιβασμού της Επανάστασης και των τότε μεγάλων δυνάμεων. Ήταν τότε ένα τεράστιο βήμα προόδου. Το γεγονός αυτό, του συμβιβασμού, σημάδεψε την πορεία της χώρας ως σήμερα. Μια ιστορική πορεία που τη χαρακτηρίζει ο αγώνας του Ελληνικού Λαού για ισότιμες σχέσεις, δημοκρατία και κοινωνική προκοπή και την προσπάθεια των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλλουν τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα.
Το 1940 όταν το ένα μετά το άλλο τα κράτη καταλαμβάνονταν απ’ τον φασιστικό-ναζιστικό άξονα η χώρα μας έδινε ελπίδες με τον αγώνα της στα Αλβανικά βουνά, στο Ρούπελ και στην Κρήτη. Και όταν πια όλα τα σκίαζε η φοβέρα της σκλαβιάς μια φούχτα πατριώτες, πολλοί απ’ αυτούς φυγάδες εξόριστοι δημοκράτες, ξεκίνησαν τον Αγώνα της Εθνικής Αντίστασης. Συνένωσαν την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού και πρωτοπόροι στην Ευρώπη με πολιτικές απεργίες πέτυχα την επιβίωση του Λαού, απέτρεψαν τον διαμελισμό της χώρας και ματαίωσαν την πολιτική επιστράτευση στο πλευρό τω δυνάμεων κατοχής. Με τα όπλα, που πήραν κατά κανόνα από τους κατακτητές, συνέβαλαν στον αντιφασιστικό αγώνα και την απελευθέρωση της πατρίδας. Οι «ρεαλιστές» που συνεργάσθηκαν με τους κατακτητές έμειναν με το στίγμα του δωσίλογου και του προδότη. Αν και ο Ελληνικός Λαός προσέφερε τόσα πολλά ελάχιστα αποκόμισε απ’ αυτόν τον αγώνα και κάποια ακόμα τα χρωστούν. Η εξωγενής βίαιη διάσπαση της εθνικής ενότητας και ο καταστρεπτικός Εμφύλιος Πόλεμος που ακολούθησε είναι αιτίες αυτού του αποτελέσματος. Όμως, ο Ελληνικός Λαός βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη να οικοδομήσει και πάλι τη χώρα, να καταργήσει θεσμούς της υποτέλειας, να ανατρέψει, την ξενόδουλη φασιστική δικτατορία και να επουλώσει τα τραύματά της από την τουρκική εισβολή στη μαρτυρική μεγαλόνησο. Η ισότιμη σχέση της Ελλάδας και Κύπρου με την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τα λεγόμενα των τότε κυβερνήσεων, στις μέρες μας αποδεικνύεται ως μια άλλη μορφή υποτέλειας και επιβολής της νεοαποικιοκρατίας. Οι «ρεαλιστές» της όποιας πολιτικής απόχρωσης σήμερα μιλούν ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος και η υπακοή στις κυρίαρχες σήμερα οικονομικά και πολιτικά δυνάμεις της Ευρώπης αναγκαία για να «σωθεί» η χώρα και «ευθύνονται» για ότι έχει συμβεί αυτοί που αντιδρούν και κάνουν αναποτελεσματικά τα μέτρα που επιβάλλουν οι ξένοι!
Η πολιτική, της φτώχειας, της ανεργίας, του ξεπουλήματος της όποιας δημόσιας περιουσίας και των πόρων δημιουργεί δυσβάστακτα οικονομικά και κοινωνικά βάρη στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού και Κυπριακού Λαού και δημιουργούνται προϋποθέσεις πια εθνικής τραγωδίας. Η πολιτική αυτή δημιουργεί αντικειμενικά μια νέα εθνική ενότητα στη βάση της Ελληνικής κοινωνίας. Γίνεται, αυτή τη χρονική συγκυρία, σημαντική η αντίθεση του σχεδιασμού των «αγορών» και της επιβίωσης με αξιοπρέπεια του Ελληνικού Λαού. Ένα μέτωπο κοινής δράσης πολιτών και πολιτικών δυνάμεων για τη σωτηρία της χώρας ήδη συζητείται σε κάθε πολιτικό χώρο.
Οι πολιτικές δυνάμεις που δεν έβαλαν το χέρι τους στο μέλι της εξουσίας και δεν μολύνθηκαν με τον κυβερνητισμό έχουν ιδιαίτερο και πλέον αξιόπιστο λόγο για πρωτοβουλίες.
Η Αριστερά που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί, αρκεί βέβαια να βρει τρόπους κοινής δράσης και να αποτελέσει πόλο ευρύτερης κοινωνικής συσπείρωσης.
Είναι, τέλος, οικτρά γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι θα «γονατίσουν» τον Ελληνικό Λαό. Η ελπίδα βρίσκεται στον Κλέφτη, στον Αντάρτη, στο Παλληκάρι και πάντα επιβιώνει και θεριεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου