ΕΣΑ, ΕΣ-ΕΣ, ΞΕΤΣΙΠΩΣΙΕΣ

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Προχτές, ο εκπρόσωπος του ναζιστικού μορφώματος που κοσμεί την αστική δημοκρατία στο αστικό κοινοβούλιο,
δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ του συνθήματος... «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία»!
*
Υπενθυμίζουμε:
*
1) Ο «φυρερίσκος» αυτής της χιτλερικής γκρούπας, πριν γίνει «φυρερίσκος», ήταν επικεφαλής της νεολαίας της ΕΠΕΝ.
Η ΕΠΕΝ ήταν το χουντικό κόμμα που είχε ιδρύσει από τον Κορυδαλλό ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.
Ο Μιχαλολιάκος, δηλαδή, δεν ήταν παρά το δεξί χέρι του δικτάτορα που έστειλε τα τανκς ενάντια στο Πολυτεχνείο για να θάψει κάτω από τις ερπύστριες το «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία».
*
2) Ο Μιχαλολιάκος της «Χρυσής Αυγής», ήταν αυτός που το 1976 συνελήφθη για επίθεση κατά των δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου.
Σήμερα, ο εκπρόσωπος αυτουνού του τραμπούκου, του οπαδού του Μάλλιου, δηλαδή του ΕΣΑτζή που βασάνιζε τους αγωνιστές για «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», λέει ότι τάσσεται υπέρ του συνθήματος... «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία»!
*
3) Στις 7 Ιουνίου 2012, όταν ο «φυρερίσκος» δήλωνε σε συγκέντρωση των «ταγμάτων του» ότι «επί Γεωργίου Παπαδόπουλου και επταετίας η Ελλάδα ευημερούσε» και ότι «προκοπή η Ελλάδα είδε μόνο επί Γεωργίου Παπαδοπούλου», οι εκπρόσωποί του - αυτοί που σήμερα ποζάρουν ως θιασώτες του... «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» - ήταν στην πρώτη σειρά κρατώντας το ίσο των φασιστικών αλαλαγμών.
*
Φυσικά δεν θέλει και πολύ μυαλό για να αντιληφθεί ο καθένας πως
η υποκρισία, ο λαϊκισμός, το ψάρεμα στα θολά νερά, η γελοιότητα, η παραχάραξη και η ξετσιπωσιά είναι συνώνυμα και σύμφυτα του φασισμού.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος - το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο μυαλό - που εξηγεί το γιατί εκείνο που περισσότερο και πάνω απ' όλα μισεί ο φασισμός, είναι η νοημοσύνη.

ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ

«Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», ήταν ο τίτλος του άρθρου του Κασιμάτη στην «Καθημερινή» στις 16/9/2012.
Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί τη μέχρι στιγμής κορωνίδα της πιο «μαύρης», διεστραμμένης και χυδαίας εκδοχής εκείνης της φαιάς προπαγάνδας που επιδιώκει οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με το ναζισμό!
*
Ακριβώς την ίδια μέρα, σε άλλη εφημερίδα, στο «Βήμα», υπήρχε άρθρο στο ίδιο πάνω - κάτω μήκος κύματος. Ο τίτλος του άρθρου (του Πρετεντέρη) ήταν: «Χρυσή ευκαιρία».
Στην πρώτη κιόλας φράση υποστήριζε: «Μπορεί η Χρυσή Αυγή να αποδειχθεί χρυσή ευκαιρία; Ναι, μπορεί».
*
Σχόλιο στήλης:
Τόσο η χρονική σύμπτωση, όσο και η ταυτόσημη σχεδόν χρήση των λέξεων, θα ήταν τυχαία...

ΟΙ ΤΡΟΙΚΕΣ «ΤΑΪΖΟΥΝ» ΤΟ ΧΡΕΟΣ!

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 126,8% του ΑΕΠ.
Φέτος - μετά από τρία χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, από μεσοπρόθεσμα και από μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα» - το χρέος αναμένεται να κλείσει στο 164,9% του ΑΕΠ!
Κι όμως, ο κατήφορος δε σταματάει εδώ.
Μόλις χτες ο «οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης» (σ.σ.: έτσι αποκαλούν τα «κοράκια» οι κυβερνώντες που συνεργάζονται μαζί τους) «Fitch» προέβλεψε ότι το 2013 το χρέος θα έχει ανέλθει στο 176,2% του ΑΕΠ και ένα χρόνο αργότερα, το 2014, θα έχει εκτιναχθεί στο 180,2% του ΑΕΠ!
*
Με άλλα λόγια, το χρέος - που ο λαός σφαγιάζεται με στόχο, υποτίθεται, τη μείωσή του -υπολογίζεται ότι στο τέλος και του δεύτερου μνημονίου, θα είναι κατά περίπου 55% μεγαλύτερο (!) από όσο ήταν τη στιγμή που οι κυβερνήσεις και οι εγχώριες ρόικες της πλουτοκρατίας έφεραν στην Ελλάδα το ΔΝΤ, την Κομισιόν και την ΕΚΤ για να το μειώσουν και για να μας... σώσουν!

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΦΕΥΓΑΜΕ;...

Οπως γνωστοποιήθηκε, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, από τον οποίο ζήτησε ενημέρωση για τις εξελίξεις στην οικονομία, προκειμένου, όπως είπε, να προωθήσει - ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς - τις ελληνικές θέσεις σε δίκτυα και φόρα στο εξωτερικό...
*
Σχόλιο στήλης: Δεδομένου ότι το είδος της «προώθησης των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό» από τον κ. Παπανδρέου, όσο ήταν πρωθυπουργός, είναι σε όλους μας πασίγνωστο, μήπως (λέμε, μήπως;) θα μπορούσαμε αυτή τη νέα «προώθηση των ελληνικών θέσεων» εκ μέρους του, να την αποφύγουμε;...

*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! ΤΑ 24 ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

Του ΣΤΑΘΗ*
 

Υπερήφανη για τον εαυτό της σήμερα η στήλη (τις υπόλοιπες μέρες είναι απλώς υπερήφανη με τον εαυτόν της) φέρνει πρώτη και κατά αποκλειστικότητα στο φως της δημοσιότητας τα νέα και τελευταία μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση πριν πάρει τα επόμενα.
Τις πληροφορίες της στήλης ήλεγξαν και διασταύρωσαν οι κ.κ. Μεϊμαράκης, Βουλγαράκης, Λιάπης, Μαντέλης, Τσουκάτος και Πανταγιάς, τις βρήκαν σωστές και με παρέπεμψαν στην Κομαντατούρ για να λάβω άδεια δημοσίευσης (ντάνκε, μάιν Σίμος!)
Τα μέτρα διοχέτευσε στη στήλη ο κυρ Φώτης Κουβέλης σημειώνοντας τη διαφωνία του για τη συμφωνία του με δαύτα.
Ομως ας αφήσουμε τους προλόγους και ας μπούμε στο ψητό (που θα φάνε οι Γερμανοί). Ιδού τα νέα μέτρα:
1.«Τέλος δώρων δημοσίων υπαλλήλων - συνταξιούχων». Το αργό τέλος των υπαλλήλων επιμηκύνεται, το άγριο τέλος των συνταξιούχων επισπεύδεται.
2. «Συνταξιοδότηση στα 67 έτη». Οποιος συνταξιούχος ζήσει στο εξής περισσότερο από πέντε έτη θα επιστρέφει στον κ. Μπομπ..., συγγνώμην στο ιδιωτικοποιημένο Δημόσιο τη σύνταξή του προσαυξημένη κατά 23% - όσον και ο Φ.Π.Α. στις μπουγάτσες.
3. «Ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο» με το μισθολόγιο Βουλγαρίας. Γιατί δηλαδή οι Βούλγαροι να παίρνουν λιγότερα απ’ τους Ελληνες, μάνα (έστω και Βουλγάρα) δεν τους γέννησε κι αυτούς; Μην είμεθα ρατσιστές και να είμεθα δίκαιοι. Οταν ένα παιδάκι στο Μπαγκλαντές εργάζεται από οκτώ ετών για 30 ρουπίες την ημέρα (0,50 ευρώ), γιατί ένα Ελληνάκι να μην τρώει απ’ τα σκουπίδια;
4. «Κλιμακωτή μείωση επικουρικών», κλιμακωτή, από όροφο σε όροφο έως το ισόγειο, όχι απ’ τον τέταρτο κατευθείαν στο πεζοδρόμιο - όχι να στεναχωρούμε με τις αυτοκτονίες μας την κυρία Μέρκελ! Κλαίει κι ανεβαίνει επικίνδυνα η στάθμη στις θάλασσες του κόσμου.
5. «Περικοπή ΕΚΑΣ κάτω των 65 ετών». Κακώς! Ελπίζεται όμως ότι με την εφαρμογή των μέτρων ουδείς θα φθάνει τα 65, όπερ έδει δείξαι.
6. «Περικοπή συντάξεων ανασφάλιστων». Στον Καιάδα οι κουφάλες. (Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε μια ιστορική παρεξήγηση: ουδέποτε οι Λάκωνες έριχναν ανάπηρα παιδάκια στον Καιάδα! Ούτε ανήθικοι ήταν ούτε καπιταλιστές, ηλίθιοι ή φασίστες.) Βεβαίως θα μπορούσαν να πετάνε στον Καιάδα τους μαλάκες, αλλά ουδείς πολιτισμός και ουδέν πολίτευμα τέλειο.
Ας αρκεσθούμε λοιπόν ότι στο εν λόγω βάραθρο οι Λακεδαιμόνιοι πέταγαν μόνον τους ραγιάδες και τους γενίτσαρους! - «ακόμα κι αν δεν είναι αληθινό, είναι ωραίο», που θα έλεγαν και οι Ιταλοί.
7. «Τέλος το αφορολόγητο των επαγγελμάτων». Ακολουθεί και το τέλος των επαγγελμάτων γενικώς. Η πλήρης απελευθέρωσή τους από τα δεσμά του μάταιου τούτου κόσμου και η ανάληψίς των εις τας αιωνίους μονάς. Αλληλούια.
8. «Αύξηση εισφοράς σε ΟΓΑ - ΟΑΕΕ». Εις είδος: ντομάτες (σάπιες), μαρούλια, γιαούρτια, μούντζες, σιχτίρια - όπα! Μην παρεκτρεπόμεθα! Δεν είναι σωστό να μουτζώνετε όσους σας πηδάνε. (Απαντα «Mega», τόμος Πρ. Κεφάλαιο Τρ. παράγραφος Πρ. - Τρ.)
9. «Περικοπή δώρων Επικουρικών». Κι όποιου άλλου, γέροντα, γάτου ή σκύλου, συλληφθεί να κυκλοφορεί μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας στις 8.00 μ.μ ακριβώς.
Ωστε όλοι μαζί μέσα στα σπίτια μας να βλέπουμε τα δελτία ειδήσεων των 8.00 χωρίς εξαιρέσεις που διαταράσσουν την ομαλότητα και την εύρυθμη λειτουργία εν γένει του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
10. «Κατώτατη σύνταξη σε 21 αντί σε 15 έτη» - πού πας, ρε Καραμήτραινα; Στα τρία Καραμητράκια καίγεσαι...
11. «Μείωση εποχικών επιδομάτων ανεργίας». Σωστό! Ουδείς δικαιούται να είναι εποχικός σκλάβος, πρέπει να είμεθα όλοι σκλάβοι εφ’ όρου ζωής. Λιμπερτέ (στη σκλαβιά), φρατερνιτέ (στη σκλαβιά), εγκαλιτέ (στη σκλαβιά).
12. «Πλαφόν στα οικογενειακά επιδόματα» ή «ποιος πούλησε, ρε παιδιά, τον Δημητράκη;». Απαράδεκτον σε τέτοια χαμηλή τιμή!...
13. «Πέντε συνταξιοδοτήσεις - μία πρόσληψη». Πέντε και στο χέρι (του Χάρου) δέκα και καρτέρει την επιμήκυνση, την επαναδιαπραγμάτευση και τις ελληνικές καλένδες.
14. «Πλαφόν χορήγησης φαρμάκων 1.500 ευρώ». Χίλια πεντακόσια λεπτά να ’ναι οι μέρες σας, καριόληδες.
15. «Εισιτήριο στα νοσοκομεία» - και να τα φάτε σε ασπιρίνες, καριόληδες (δις)...
16. «Μείωση ειδικών μισθολογίων 12%». Αριστα! Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, αλλά δικάζει. Δεν χορεύει, αλλά διδάσκει. Δεν χορεύει, αλλά φυλάει σκοπιά! Δεν τρώει, αλλά και δεν πεθαίνει - διότι ούτε η Ελλάδα πεθαίνει! Βιάζεται, ατιμάζεται, ξεφτιλίζεται, αλλά δεν πεθαίνει - ούτε οι γάιδαροι πια όταν δεν τρώνε, ψοφάνε! Πετάνε...
17. «Μείωση φοροαπαλλαγών». Κι αύξηση των φοροφυγάδων. Βγάζεις 30.000 ευρώ τον χρόνο; σου κόβουν τη φοροαπαλλαγή για το στεγαστικό. Βγάζεις 3.000.000 τον χρόνο (στο εξωτερικό μαύρα); σου πλένουν τα πόδια ιδιωτικώς και δημοσίως - έρχονται και στον χώρο σου άμα λάχει...
Να σας παραθέσω και τα υπόλοιπα εφτά μέτρα δεν έχει νόημα, «εφτά πληγές του Φαραώ» είναι κι αυτά. Αλλωστε αυτά τα εφτά άλλα χίλια εφτά θα ακολουθήσουν,
«έχει δρόμο αυτή η ιστορία», μονόδρομο.
Ωσπου να σπάσει τα μούτρα της αυτή η πολιτική θα σπάει κεφάλια, θα κλείνει σπίτια και μαγαζιά, θα ληστεύει γέροντες και ασθενείς, θα λεηλατεί την Ελλάδα, θα στέλνει ραγιάδες τους νέους στα ξένα ή θα τους κρατά εδώ είλωτες, θα σκλαβώνει τους εργαζόμενους, θα απαξιώνει τους επιστήμονες, αυτή
η πολιτική με την υπογραφή (που δεν θα έβαζε) του κ. Σαμαρά, τη θερμή υποστήριξη του κ. Βενιζέλου και τη μυξοκακομοίρικη συμμετοχή του κ. Κουβέλη, δηώνει την Ελλάδα,
την προδίδει και την παραδίδει σφαχτάρι και λάφυρο στον Ξέρξη.
ESPANIOLES LA COΝSTITUCION HA MUERTO, Ισπανοί το Σύνταγμα είναι νεκρό διαδήλωνε και διαδηλώνει ο ισπανικός λαός. Και το ελληνικό Σύνταγμα είναι το ίδιο νεκρό. Του έκοψε τον λαιμό ο Γιωργάκης φέρνοντας την Τρόικα, και το αποτελειώνει τώρα η
Τριανδρία των Ανδρεικέλων φέρνοντας σε ΕΝΑ άρθρο προς ψήφισιν απ’ τη Βουλή ένα νέο Πρωτόκολλο - όχι εκείνο του Λονδίνου το 1830 που αναγνώριζε την ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους, αλλά το Πρωτόκολλο του Βερολίνου, τώρα το 2012, που επιβάλλει την εκ νέου υποταγή της χώρας μας σε ξένους Δυνάστες.
Η ξενοκρατία στην Ελλάδα είναι αδιάκοπη και αδιάπτωτη απ’ το 1831 έως σήμερα, είναι όμως η πρώτη φορά που, μετά τη ναζιστική Κατοχή του 1941-44, η χώρα καθίσταται εκ νέου Φόρου (δανείων) Υποτελής, με το αυτεξούσιόν της να έχει ανασταλεί και το Σύνταγμά της «να κοιμάται» (κι όχι «για μια μόνον ημέρα»).
Και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (διότι ντροπιάζει και καίει) τους πολιτικούς όρους που περιγράφουν ένα καθεστώς κατοχής, ας χρησιμοποιήσουμε τους (προσφιλείς τους;) οικονομικούς όρους: Εχει γίνει η Ελλάδα
μια θυγατρική εταιρεία της μητρικής Μέρκελ Ζήμενς & Σία...
Αυτό...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012.

ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ»

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ «ΜΑΥΡΑ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 
Του Λ. ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Στο μέσο ενός νέου καταιγισμού πιέσεων και εκβιασμών βρίσκεται η ελληνική κοινωνία λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές με μοναδικό στόχο να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες τα δύο επόμενα έτη (2013-1014) κατά 11,7 δισ. ευρώ. Κι όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα υποτίθεται ότι αποτελούσε το «καλό σενάριο» για τους πιστωτές μας, μιας και θα διευκόλυνε τη συνεννόηση μαζί τους.

Παρόλα αυτά βρισκόμαστε σε ένα χειρότερο σημείο από εκείνο που ήμασταν πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος κι αυτό για δύο λόγους: Έναν πολιτικό κι έναν οικονομικό. Ο πολιτικός σχετίζεται με το γεγονός ότι η τρικομματική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά παραβιάζει ευθέως την εντολή που έδωσε το εκλογικό σώμα με την ψήφο του τον Ιούνιο του 2012 και συνίστατo στην απόρριψη του Μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας που απορρέουν από τους πιστωτές. Πράγματι, αν αθροίσουμε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ (26,9%), των Ανεξάρτητων Ελλήνων (7,5%), της Χρυσής Αυγής (6,9%), της Δημοκρατικής Αριστεράς (6,2%) και του ΚΚΕ (4,5%) – πέντε κομμάτων που παρά τις αβυσσαλέες διαφορές τους αντιτάχθηκαν και απέρριψαν κατηγορηματικά την πολιτική των δύο προηγούμενων χρόνων – το άθροισμα που προκύπτει είναι 52%. Η πλειοψηφία λοιπόν του εκλογικού σώματος απέρριψε την πολιτική που ο Αντώνης Σαμαράς, πριν καν ορκιστεί πρωθυπουργός, δήλωσε ότι θα σεβαστεί και θα συνεχίσει να εφαρμόζει. Η συμμετοχή του κόμματος του Φώτη Κουβέλη στη νέα κυβέρνηση, που πολύ γρήγορα χαρακτηρίστηκε ως «Τρόικα εσωτερικού» λόγω της τυφλής υποταγής που έδειξε στην Τρόικα, μπορεί να της προσέφερε μια επιπλέον νομιμοποίηση, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι καλύπτεται όλο το πολιτικό φάσμα, στην πραγματικότητα όμως έκαψε γρήγορα ένα ακόμη χαρτί του πολιτικού συστήματος, αυξάνοντας τις πιθανότητες ο Φώτης Κουβέλης να έχει την τύχη του Γιώργου Καρατζαφέρη στις επόμενες εκλογές. Οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, θα αποδειχθεί ότι είναι θέμα μηνών να προκηρυχθούν… Η παντοδυναμία επομένως της νέας κυβέρνησης είναι μόνο φαινομενική, κατ’ αντιστοιχία της επίδειξης πυγμής της κυβέρνησης του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, η οποία σχηματίστηκε κατ’ εντολή της ΕΕ τον Νοέμβριο του 2011. Ο οικονομικός λόγος, για τον οποίο τώρα βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση απ’ ότι πριν τις εκλογές, σχετίζεται με την πανθομολογούμενη αποτυχία των μέτρων που καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση ντα οποία υποτίθεται ότι θα εγγυηθούν την αποτροπή της χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση Σαμαρά, ειδικότερα, δείχνει να πιστεύει ότι η συμμόρφωσή της με κάθε απαίτηση της Τρόικας, ακόμη και την πιο παράλογη, μπορεί να εξασφαλίσει την ομαλή διαχείριση του δημόσιου χρέους και την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Σύντομα ωστόσο θα αποδειχθεί ότι πλανάται πλάνην οικτρά και οι θυσίες τις οποίες καλούνται να υποστούν οι έλληνες πολίτες, δεν θα έχουν το παραμικρό αντίκρισμα. Κοινώς, θα πάνε τσάμπα…

Η ΥΦΕΣΗ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΣΟΔΑ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Κατ’ αρχάς, κι ενώ αναμενόταν η Τρόικα στην Αθήνα, τα 11,7 δισ. ευρώ που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει η κυβέρνηση για το 2013 και 2014 και τα 3 δισ. ευρώ για το 2012 έγινε γνωστό ότι υπολείπονται των αναγκαίων κι ότι τελικά χρειαζόμαστε …κάτι παραπάνω. Η ανάγκη εξοικονόμησης επιπλέον χρημάτων για τα επόμενα έτη έγινε γνωστή από τη στιγμή που κατέστη σαφές ότι η ύφεση της οικονομίας θα συνεχισθεί και το 2013. Υπολογίζεται μάλιστα ότι θα ξεπεράσει το 3%. Αν μάλιστα προσθέσουμε στην ύφεση του 2013, πρώτο, στην ύφεση που έχει ήδη καταγραφεί από το 2008 έως το 2011 κι ανέρχεται σε 14% και ακόμη την ύφεση του τρέχοντος έτους που αναμένεται να κινηθεί μεταξύ 7 και 9%, φαίνεται πως η σωρευτική συρρίκνωση του ΑΕΠ γι’ αυτά τα 6 έτη θα φτάσει το 25%. Το 2014 δηλαδή η Ελλάδα θα παράγει μόνο τα τρία τέταρτα όσων παρήγαγε το 2007! Πρόκειται για πραγματική οικονομική καταστροφή που αποκαλύπτει επίσης πόσο κενές περιεχομένου ήταν οι δηλώσεις των κυβερνητικών οι οποίες παρομοίαζαν την συνταγή του ΔΝΤ και της ΕΕ με ένα «πικρό χάπι που όσο πιο γρήγορα το πάρουμε τόσο ταχύτερα θα γίνουμε καλά». Έκτος χρόνος ύφεσης είναι μπροστά μας, ρεκόρ χωρίς προηγούμενο σε ολόκληρο τον κόσμο για καιρό ειρήνης, χωρίς να μπορεί κανείς να εγγυηθεί πότε θα σταματήσει η κατηφόρα…
Θύμα αυτού του οικονομικού Αρμαγεδώνα αποτελούν και τα φορολογικά έσοδα, που παρασύρονται από την πτώση της οικονομικής δραστηριότητας απαιτώντας επιπλέον χρηματοδοτήσεις για να συνεχίσει η ελληνική οικονομία να πληρώνει τους πιστωτές της. Γιατί, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι περίφημες «χρηματοδοτικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας» δεν αφορούν τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή πόρους οι οποίοι κατευθύνονται σε συνταξιούχους ή κοινωνικές δαπάνες, αλλά ρευστό που πηγαίνει στους πιστωτές για την εξυπηρέτηση ενός δημόσιου χρέους που πλέον έχει καταστρέψει την ελληνική οικονομία. Στον πίνακα που παραθέτουμε φαίνεται πεντακάθαρα ποιος κερδίζει από τα «κονδύλια στήριξης» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας: πιστωτές και τράπεζες που θα αφαιμάξουν το 97,1% των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Ταμείου κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους. Στον κρατικό προϋπολογισμό θα φτάσουν μόνο 600 εκ. ευρώ!
Από 32,3 δισ. ευρώ αναμενόμενων εσόδων μόνο τα 600 εκ. (1,85%) θα πάνε στον κρατικό προϋπολογισμό!
Αναμενόμενες εισροές και εκταμιεύσεις (σε δισ. ευρώ) το τρίτο τρίμηνο (Ιούλιος – Αύγουστος) του 2012
 
ΕΙΣΡΟΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

EFSF: 31,3

Ιδιωτικοποιήσεις: 1

ΣΥΝΟΛΟ ΕΙΣΡΟΩΝ: 32,3

ΕΚΡΟΕΣ

Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: 23,8

Υπόλοιπο: 8,5

Πληρωμή τόκων & χρεολυσίων: 4,6

(εξόφληση ομολόγων σε ΕΚΤ στις 20/8: 3,1, δάνειο ΟΣΕ στις 13/9: 0,2, τόκοι 1,3 κ.λπ)

Υπόλοιπο: 3,9

Αποπληρωμή εντόκων γραμματίων Ελλ. Δημοσίου: 2

Πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών δημοσίου σε επιχειρήσεις: 1,3

Τελικό υπόλοιπο (για τον προϋπολογισμό): 0,6
Πριν δούμε όμως ότι για τους εργαζόμενους επιφυλάσσεται μόνο λιτότητα αξίζει να δούμε ότι κι αυτές οι περικοπές (των 11,7 δισ. για το 2012-2013 και των 3 δισ. για το 2012) αποδεικνύονται ανεπαρκείς όχι μόνο λόγω του ότι τα μειούμενα έσοδα δημιουργούν συνεχώς μαύρες τρύπες στα δημόσια οικονομικά αλλά επιπλέον επειδή οι τράπεζες (τις οποίες ως έθνος έχουμε αναλάβει υπό την …προστασία μας) αυξάνουν συνεχώς τις ζημιές τους που πρέπει να καλυφθούν από τα διαθέσιμα κονδύλια. Υπολογίζεται χαρακτηριστικά πως το ύψος των επισφαλών δανείων στο πλαίσιο της επιχειρηματικής πίστης έφτασε το 15% τον Μάρτιο του 2012, όταν πριν μισό χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2011 ήταν 11%. Σε επίπεδο αριθμών εκτιμάται ότι τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια ξεπερνούν τον αριθμό ρεκόρ των 48 δισ. ευρώ. Οι ζημιές των τραπεζών όπως είναι αναμενόμενο προκαλούνται από την ραγδαία πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης που αποδεικνύεται τορπίλη στα ύφαλα μικρών και μεγάλων, αλλά κυρίως των εμπορικών, επιχειρήσεων.
Πλευρά αυτής της πτώσης αποτυπώθηκε σε έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Δευτέρα 23 Ιουλίου κι αποκάλυψε ότι η μείωση του τζίρου το 2012 σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο ανέρχεται σε 53%, ενώ η μείωση των κερδών τους σε 55%. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 3.000 επιχειρήσεων δείχνει συνεχή πτώση τόσο του κύκλου εργασιών όσο και των κερδών από το 2009. Χαρακτηριστικά, ο μέσος όρος του κύκλου εργασιών τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια ακολουθεί την εξής πορεία: 2009: 425.329 ευρώ, 2010: 392.914 ευρώ, 2011: 309.887 ευρώ, 2012 (εκτίμηση): 144.507 ευρώ. Τα δε κέρδη των εμπορικών επιχειρήσεων (ως μέσο όρο) τα τελευταία χρόνια κατέγραψαν την ακόλουθη πορεία: 2009: 49.212 ευρώ, 2010: 36.521 ευρώ, 2011: 25.198 ευρώ, 2012 (εκτίμηση) 22.729 ευρώ. Με λίγα λόγια τα κέρδη της μέσης εμπορικής επιχείρησης το 2012 βρίσκονται πιο κάτω κι από το μισό των κερδών του 2009!!! Σε αυτή την κινούμενη άμμο βυθίζονται και οι τράπεζες, η διάσωση των οποίων αποτελεί (στης Τρόικας τα χρόνια) αυτονόητο και υπέρτατο …καθήκον του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού. Κάτι που προφανώς δεν ισχύει για τους ανέργους ή τους χαμηλοσυνταξιούχους…
Συμπερασματικά, η παρατεταμένη ύφεση της οικονομίας μεγαλώνει συνεχώς τις ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας λόγω του ότι τα δημόσια έσοδα υπολείπονται κάθε φορά των στόχων. Επίσης αυξάνει τις επισφάλειες των τραπεζών που έχοντας κολλήσει σαν βδέλλα στα δημόσια οικονομικά, αναλαμβάνει κάθε φορά ο προϋπολογισμός να καλύψει τις μαύρες τρύπες τους.
Πέραν φυσικά των πρόσθετων, υπάρχουν και οι …στάνταρ υποχρεώσεις μας, όπως είναι η εύρεση των 11,7 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 – 2014 και 3 δισ. για φέτος. Παρότι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή η στάση των «μεγάλων αφεντικών» της Τρόικας απέναντι στις ελληνικές προτάσεις για περικοπές, τα θύματα της εαρινής επίθεσης του ΔΝΤ και της ΕΕ είναι τα εξής: Πρώτο, η δημόσια περιουσία, δεύτερο, η τοπική αυτοδιοίκηση και, τρίτο, οι κοινωνικές δαπάνες.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Άγριο τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες αναμένεται να πέσει στα επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας και στα εφ’ άπαξ. Ειδικά για τα εφ’ άπαξ η μείωση της τάξης του 22,68%, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πέραν της μείωσης ύψους 20% που είχε ήδη γίνει θα ισχύει αναδρομικά, πλήττοντας κατ’ αυτό τον τρόπο και τους 52.000 συνταξιούχους που έχουν υποβάλλει αίτηση από το 2010 χωρίς ακόμη να το έχουν λάβει. Μακάβριο, αλλά αξίζει να αναφερθεί για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του κυνισμού που συνοδεύει τις αποφάσεις της κυβέρνησης: Εξ αυτών οι 650 έχουν ήδη πεθάνει…
Αρνητικό αντίκτυπο θα έχει ο νέος γύρος περικοπών και στα νοσοκομεία. Ήδη ο νέος αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Μάριος Σαλμάς, με ραδιοφωνική του συνέντευξη την Κυριακή 8 Ιουλίου προειδοποίησε πως άμεσα θα κλείσουν 60 από τα 150 νοσοκομεία, για να απομείνουν μόνο 90 σε όλη τη χώρα και θα καταργηθούν 10.000 κλίνες. Ως αποτέλεσμα η νοσοκομειακή φροντίδα θα υποβαθμιστεί πλήρως και θα οδηγηθεί σε τριτοκοσμικά επίπεδα, με εξαίρεση όσους φυσικά έχουν τη δυνατότητα να χρυσοπληρώνουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία που θα γνωρίσουν δόξες. Έτσι, θα θυμόμαστε ακόμη και τα ράντσα των προηγούμενων χρόνων με νοσταλγία! Ενδεικτικά στοιχεία για το που οδηγεί την δημόσια υγεία το ντελίριο των περικοπών δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 18 Ιουλίου με αφορμή την ετήσια έκθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ. Εκεί περιγράφεται η εκρηκτική αύξηση των κρουσμάτων του έιτζ, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας. Αναφέρεται συγκεκριμένα στην έκθεση ότι ενώ από το 1984 ως το 2000 η νόσος παρουσίαζε σταθερή αύξηση, έκτοτε αυτή η τάση αναχαιτίστηκε και το 2010 τα κρούσματα ήταν μόνο 14. Πέρυσι όμως η αύξηση που παρατηρήθηκε έκανε τους πάντες να μείνουν με ανοιχτά τα μάτια, καθώς καταγράφηκαν 241 κρούσματα!!! Μεταξύ πολλών αρνητικών ρεκόρ που έχει κατακτήσει η δημόσια υγεία στην Ελλάδα, λόγω των περικοπών, συγκαταλέγεται κι η γέννηση το 2011 τεσσάρων οροθετικών παιδιών. Αν υλοποιηθούν από την συγκυβέρνηση Σαμαρά οι επιπλέον περικοπές που ζητά η Τρόικα η δημόσια υγεία στην Ελλάδα θα δεχθεί συντριπτικό πλήγμα.
Πολύ αρνητικό αντίκτυπο στις κοινωνικές υπηρεσίες αναμένεται να έχουν και οι περικοπές στις χρηματοδοτήσεις των ΟΤΑ, που είναι ξανά στο τραπέζι παρότι το δημόσιο αρνείται να αποπληρώσει οφειλές ύψους 1,3 δισ. ευρώ που έχει απέναντι στους δήμους. Μέχρι στιγμής, τα δύο τελευταία χρόνια οι περικοπές που έχουν γίνει φτάνουν το 52% των λειτουργικών τους εξόδων και το 65% των επενδυτικών τους δαπανών. Στο εξής, κι ενώ υπάρχουν πολλές εκατοντάδες απλήρωτοι συμβασιούχοι από τους δήμους, κάθε νέα περικοπή θα σημάνει λουκέτο σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και ιατρεία. Τα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης προειδοποιούν ότι οι δυνατότητες μείωσης κόστους έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΟΣΟ-ΟΣΟ...

Φιλοδοξία ωστόσο της κυβέρνησης Σαμαρά είναι να μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση που κατάφερε να ξεπουλήσει όσο – όσο την ελληνική δημόσια περιουσία. Σε κάθε περίπτωση όμως μιλάμε για «ψιλοπράγματα»: σε 6,95 δισ. ευρώ εκτίμησε την προς ιδιωτικοποίηση δημόσια περιουσία, το Ταμείο Ξεπουλήματος (ΤΑΙΠΕΔ) με επίσημο έγγραφό του, σε βαθμό (ακόμη κι αν δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος να παραμείνει κτήμα του ελληνικού λαού αυτός ο πλούτος) να αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως η εκχώρησή του σε ιδιώτες με αυτές τις τιμές. Από την άλλη, από την σκοπιά των ιδιωτών δηλαδή, αυτό το επίπεδο τιμών αποτελεί πρώτης τάξης ευκαιρία για να πιέσουν ώστε οι ιδιωτικοποιήσεις να γίνουν όσο το δυνατό νωρίτερα και με την μικρότερη δυνατή διαφάνεια. Στην πρώτη σειρά της δημόσιας περιουσίας που βγαίνει στο σφυρί βρίσκονται τα ακίνητα του ελληνικού δημοσίου. Συνολικά στην περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ έχουν περιέλθει 80.714 ακίνητα στα οποία συμπεριλαμβάνονται 6 ξενοδοχεία Ξενία (Δελφών, Βυτίνας, Άνδρου, Σκιάθου, Αράχοβας και Τσαγκαράδας), 4 ιαματικές πηγές (με σημαντικότερη αυτή του Καϊάφα στην Ηλεία) και μεγάλες παραθαλάσσιες εκτάσεις στην Κασσιόπη της Κέρκυρας κι επίσης στην Αφάντου και το Πρασονήσι της Ρόδου. Πρόκειται συνολικά για ανεκτίμητης αξίας εκτάσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας αντί να δοθούν έναντι αμφιβόλου τιμήματος στα ιδιωτικά συμφέροντα με αποτέλεσμα, χώρια των άλλων, την τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
Προτεραιότητα επίσης έχει αποκτήσει και η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας και των θυγατρικών της. Ειδικά της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη (στην οποία η ΑΤΕ έχει μερίδιο ύψους 67,77% του κεφαλαίου της) που απασχολώντας 470 εργαζόμενους και αγοράζοντας γάλα από 7.000 παραγωγούς – κτηνοτρόφους στηρίζει την τοπική οικονομία της Ηπείρου. Η Δωδώνη επίσης είναι η κορυφαία εξαγωγική εταιρεία στον τομέα των τυροκομικών προϊόντων, καθώς το 2011 το 20% της ετήσιας παραγωγής της φέτας και σκληρών τυριών διοχετεύτηκε στις αγορές του εξωτερικού. Αξίζει ακόμη να αναφερθεί πως είναι κερδοφόρα επιχείρηση. Το 2010 τα καθαρά της κέρδη μετά από φόρους ανήλθαν σε 3,53 εκ. ευρώ. Η πώλησή της επομένως δεν γίνεται με κριτήριο την απαλλαγή της ΑΤΕ από μια ζημιογόνα επιχείρηση. Αποκαλύπτεται αντιθέτως ότι πρόκειται για μια κίνηση που εξυπηρετεί τους ιδιώτες και βλάπτει εξόφθαλμα την τοπική κοινωνία. Συνολικά μιλώντας, η ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας βρίθει σκοπιμοτήτων. Η σχεδιαζόμενη πώλησή της θα σημάνει συναγερμό σε χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά που θα κινδυνεύσουν να μείνουν άκληρα καθώς το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο στην ΑΤΕ. Η πώλησή της επίσης στην Τράπεζα Πειραιώς, θα λειτουργήσει σαν φιλί ζωής στην τράπεζα του Μιχάλη Σάλα που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.
Εξ ίσου δραματικές θα είναι οι συνέπειες από την πώληση κι άλλων πάλαι ποτέ δημοσίων επιχειρήσεων, όπως η ΔΕΗ, οι εταιρείες ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), ο σιδηρόδρομος κι άλλες, καθώς άμεσα τα τιμολόγια τους θα εκτοξευτούν κι η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών θα επιδεινωθεί. Έτσι σε λίγα χρόνια θα φτάσουμε στο σημείο το ελληνικό δημόσιο να αγοράζει ξανά από τους ιδιώτες αυτές τις επιχειρήσεις προκειμένου να μπορούν οι έλληνες πολίτες να απολαμβάνουν απρόσκοπτα βασικά αγαθά. Ήδη είναι ορατός ο φαύλος κύκλος συρρίκνωσης του κύκλου εργασιών και ζημιών που προκαλεί η επιβολή ανταποδοτικής λειτουργίας. Στον ΟΣΕ, για παράδειγμα, η τελευταία αναδιάρθρωση του οργανισμού που στο επίκεντρό της είχε την μείωση των δρομολογίων (των πιο φτηνών μάλιστα που χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο φοιτητές, αγρότες και συνταξιούχοι) αντί να βελτιώσει τα οικονομικά αποτελέσματα του οργανισμού, αύξησε τις ζημιές του. Συνέβη δηλαδή το προφανές κι όχι αυτό που υπόσχονταν οι κυβερνητικοί. Ως αποτέλεσμα ο ΟΣΕ το 2011 παρουσίασε ζημιές της τάξης των 1.760 εκ ευρώ όταν το 2010 είχε παρουσιάσει ζημιές ύψους 800 εκ. ευρώ!

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Στο τέλος του νεοφιλελεύθερου παράδεισου δηλαδή, όπου όλα θα είναι ιδιωτικοποιημένα, και πάλι τα ελλείμματα των επιχειρήσεων θα βρίσκονται στα ύψη, τα οποία θα καλύπτει το δημόσιο όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τους βρετανικούς σιδηροδρόμους. Ενώ, στην πύλη εισόδου τους θα υπάρχει ένα τεράστιο απαγορευτικό προς τα φτωχότερα μέλη της κοινωνίας.
Καθόλου δεν αποκλείεται στο στόχαστρο της Τρόικας να βρεθούν για μια ακόμη φορά οι μισθοί κι οι εργασιακές σχέσεις του ιδιωτικού τομέα. Η έκθεση του ΔΝΤ για την ευρωζώνη που δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Ιουλίου έθετε ευθέως ζήτημα αμοιβών στην Ελλάδα, πιέζοντας για νέες μειώσεις. Κι αυτό παρότι οι μισθοί έχουν ήδη μειωθεί σημαντικά, μετά το δεύτερο Μνημόνιο όπου προβλεπόταν μείωση των αμοιβών κατά 25% και 35% για τους νέους κάτω των 25 ετών, ενώ οι εργασιακές σχέσεις έχουν σχεδόν πλήρως εξατομικευθεί. Έκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας που δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Ιουλίου έδειξε ότι μόνο το 2012 με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας επιτεύχθηκαν μειώσεις στις αμοιβές ύψους 23,7%, ενώ εκτιμάται ότι από το 2010 μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους οι μειώσεις μισθών θα φτάσουν το 30%. Αυξήσεις ρεκόρ επίσης παρατηρούνται και στην ανασφάλιστη εργασία (που άγγιξε το 35,9%, όταν πέρυσι έπληττε μόνο το 29,9%) και στην εξάπλωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Συγκεκριμένα, το τελευταίο έτος, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε ελαστικές μορφές απασχόλησης ήταν αυξημένες κατά 45,3%, ενώ στις νέες συμβάσεις εργασίας (προσλήψεις) μόνο το 56,1% αφορά θέσεις πλήρους απασχόλησης. Το 34,9% αφορά θέσεις μερικής απασχόλησης και το 9% εκ περιτροπής εργασία. Κατά συνέπεια ο εργασιακός χάρτης της Ελλάδας δεν φημίζεται ούτε για την ακαμψία του, ούτε για τη νομιμότητά του. Βρίθει ελαστικοποίησης και μαύρης, αδήλωτης εργασίας (συχνά στο πλαίσιο οικογενειακών επιχειρήσεων ή σε βάρος μεταναστών) με αποτέλεσμα κάθε επιπλέον παρέμβαση να προσθέτει απορρύθμιση και φτώχεια…

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Ακόμη χειρότερο ωστόσο είναι ότι ο δρόμος της τυφλής υποταγής προς τους πιστωτές που ακολουθεί η κυβέρνηση φέρνει πιο κοντά και δεν απομακρύνει την χρεοκοπία. Για την ακρίβεια μια νέα χρεοκοπία, μετά απ’ αυτήν του Μαρτίου. Το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου μπήκε με τον οίκο αξιολόγησης Moody’s να αναφέρει ότι «υπάρχει κάθε λόγος να εκτιμά κανείς ότι μια νέα χρεοκοπία αποτελεί υψηλή πιθανότητα για την Ελλάδα», την γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να δηλώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προωθήσει για ψήφιση στη Βουλή και τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας το οποίο θα έχει διπλάσιο από το αρχικό ύψος (30-40 από 16-20 δισ. ευρώ), την αμερικανική τράπεζα Citibank (με επικεφαλής οικονομολόγο έναν από τους πιο έμπειρους σε θέματα κρατικών χρεοκοπιών) να προβλέπει έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη εντός του 2012 και το ΔΝΤ να «διαρρέει» την απροθυμία του να παράσχει νέες χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα. Το ΔΝΤ δηλαδή να αναλαμβάνει τον ρόλο του γενναίου που θα σηκώσει το κόστος να τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα, όπως έγινε και στην Αργεντινή πριν δέκα περίπου χρόνια…
Κι όλα αυτά ενώ δεν υπάρχει ούτε μία χώρα της ευρωζώνης που να μην τρεκλίζει από την κρίση. Η Ισπανία να μετράει ώρες για την επίσημη και πλήρη υπαγωγή της σε καθεστώς μνημονίου αφού για να βρει αγοραστές για δεκαετή ομόλογα κατέβαλε επιτόκιο άνω του 7%, δίνοντας το έναυσμα για να πάρουν φωτιά όχι μόνο τα δικά της CDS αλλά και τα χρηματιστήρια όλης της Ευρώπης.Στην Κύπρο να καταφθάνει το πρώτο κλιμάκιο της Τρόικας απαιτώντας να καταργηθεί η εναπομείνασα Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή. Στην Ιταλία η Σικελία να βουλιάζει κάτω από τα δικά της χρέη (ύψους 17 δισ. ευρώ, όσο περίπου το ΑΕΠ της Κύπρου!), άμεσο αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης από το ιταλικό κράτος. Η δε κρίση των περιφερειών, το πιο φρέσκο δημιούργημα της κρίσης της ευρωζώνης, να πλήττει ακόμη και την Γερμανία με τον πλούσιο γερμανικό νότο (π.χ. Βαυαρία) που ξεχειλίζει από πλεονάσματα, κατ’ αντιστροφή των όσων συμβαίνουν στην ευρωζώνη, να δυσφορεί όλο και πιο «φωναχτά» για τον φτωχό και ελλειμματικό βορά (π.χ. Βερολίνο) δημιουργώντας ένα νέο, οριζόντιο αυτή τη φορά, τείχος εντός των γερμανικών συνόρων.
Σε αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο η πλειοδοσία στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων στην οποία επιδίδεται η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνοντας μέχρι και την ευθύνη για το ότι δεν εφαρμόστηκαν τα 210 από τα 300 μέτρα του Μνημονίου όπως δηκτικά έγραψε γερμανική εφημερίδα (ελπίζοντας ότι έτσι θα αποτρέψει το αναπόφευκτο) δεν είναι μόνο γελοιότητα ή μάταιος κόπος. Είναι επίσης κι ο πιο ασφαλής οδηγός αποτυχίας, στον βαθμό που συνοδεύεται από παραίτηση από κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης των όρων για την επόμενη μέρα που πλησιάζει όλο και ταχύτερα…

*Πηγή: Περιοδικό Νexous Nexous  (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 2012).

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012.

ΔΙΒΟΥΛΟΙ, ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΠΛΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Υποκρισία και αλήθειες στις αντιθέσεις που διαπερνούν την «τρόικα εσωτερικού» και την «τρόικα εξωτερικού». Στη... ζώνη του λυκόφωτος το χρονοδιάγραμμα για την έκθεση και τη δόση.
Πόσος βαθμός σκηνοθεσίας και υποκριτικής και τι ποσοστό αλήθειας υπάρχει στα πολλαπλά ρήγματα που έχουν αποκαλυφθεί στις δύο τρόικες της ζωής μας, την «τρόικα εσωτερικού» και την «τρόικα εξωτερικού»; Το ερώτημα αναμένεται να λάβει πλήρεις απαντήσεις σε βάθος χρόνου, περίπου μέχρι το τέλος αυτού του έτους. Και ενδεχομένως θα αποδειχθεί ότι η πολιτική υποκρισία δεν αποκλείει βαθιές διαφωνίες και αντιθέσεις. Ο λόγος, φυσικά, για το θρίλερ που εκτυλίσσεται κατά τους τρεις σχεδόν μήνες από τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης για το περίφημο θανατηφόρο πακέτο των 12 + 4 δισ. ευρώ.

Σε όλους τους πρωταγωνιστικούς πόλους αυτού του θρίλερ έχουν καταγραφεί ρήξεις και αντιθέσεις. Ας τις δούμε με τη σειρά.
• Στην «τρόικα εσωτερικού», τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους, επικρατεί η προφανής αγωνία να διασωθούν από μια αναπόφευκτη κοινωνική έκρηξη που θα τους σαρώσει. Όλοι τους έχουν κάθε λόγο να διασωθεί το πείραμα της συγκυβέρνησης, να αποφύγουν μια κατάρρευση που θα αποτελέσει το πρελούδιο μιας εκλογικής τους συντριβής. Η μόνη τους ελπίδα γι' αυτό είναι να επιδείξουν, έστω, μια διαχειριστική επάρκεια στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους - πιστωτές, να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας και μια χρονική χαλάρωση του προγράμματος προσαρμογής. Αυτό προϋποθέτει «να τα δώσουν όλα» στο πρόγραμμα λιτότητας. Κανείς τους, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να πάρει όλο το κόστος μιας τόσο σκληρής σύγκρουσης με την κοινωνία και την κοινή λογική. Έτσι, προσφεύγουν στη σκηνοθεσία της σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόικα που «θέλει αίμα». Οι υπερβολές στην υποκριτική, πάντως, εμπεριέχουν και τον κίνδυνο μιας κατάρρευσης της διαπραγμάτευσης από «ατύχημα» Και ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται επικίνδυνα όσο ο παράγοντας κοινωνία ξεφεύγει από τη στάση αναμονής και μπαίνει πάλι στο παιχνίδι.

• Μεταξύ «τρόικας εσωτερικού» και «τρόικας εξωτερικού» υπάρχει επίσης μια ισορροπία τρόμου. Οι εκπρόσωποι των πιστωτών κατανοούν τις πολιτικές δυσκολίες της συγκυβέρνησης και θα ήθελαν να τη διευκολύνουν με ένα κατά τι πιο εύπεπτο πακέτο λιτότητας. Πλην όμως, τα μηνύματα από την πλευρά των προϊσταμένων τους, από τις ηγεσίες Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ είναι ακόμη ασαφή και αντικρουόμενα ως προς το μέλλον της ελληνικής περιπέτειας. Από τη μια πλευρά είναι προφανής η διάθεση του ΔΝΤ και μέρους της ευρωπαϊκής ηγεσίας να εξετάσει το ελληνικό αίτημα για επιμήκυνση και να βάλει στο τραπέζι ιδέες για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, ή άλλα μέτρα «βελτίωσης» του προγράμματος στήριξης της Ελλάδας. Από την άλλη, συνεχίζονται αταλάντευτα οι συστάσεις «να τηρήσει η Ελλάδα τις υποχρεώσεις της» και να επιδείξει η συγκυβέρνηση ζήλο σε κοινωνική αναλγησία. Αυτό που τελικά αντιλαμβάνονται οι τεχνοκράτες της τρόικας είναι πως οι εταίροι πιστωτές της Ελλάδας δεν βιάζονται να πάρουν στα χέρια τους την έκθεση αξιολόγησης και να εγκρίνουν την εκταμίευση της επόμενης δόσης δανεισμού. Αυτή μπορεί να περιμένει κι άλλο, μετατιθέμενη προς τον Νοέμβριο ή και τον Δεκέμβριο. Εξ ου και το «προγραμματισμένο διάλλειμα» στη διαπραγμάτευση και η «ολιγοήμερη αποχώρηση» της τρόικας.

• Η παράταση του χρονοδιαγράμματος για να κλείσουν οι ελληνικές «εκκρεμότητες», σχετίζεται με τις βαθύτερες αντιθέσεις που σοβούν εντός της «τρόικας εξωτερικού». Όχι των τεχνοκρατών που την εκπροσωπούν με το πήγαινε- έλα στην Ελλάδα, αλλά των πολιτικών κέντρων του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ. Το ΔΝΤ επισημοποίησε για πρώτη φορά τη δυσφορία του για τις δυσκολίες συνεργασίας με την Ε.Ε. και την ΕΚΤ και τη διαφωνία του για την υπερβολική δόση «βραχυπρόθεσμων μέτρων λιτότητας». Η διαφοροποίηση αυτή περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την ανάγκη ενός ακόμη κουρέματος του ελληνικού χρέους, με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και του επίσημου τομέα, κυρίως της ΕΚΤ. Στην προοπτική αυτή ανθίσταται μέχρι στιγμής η ηγεσία της ΕΚΤ, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα μείνει αμετακίνητη μετά τη συνάντηση Μέρκελ - Ντράγκι, την ερχόμενη εβδομάδα. Για τη Γερμανίδα καγκελάριο πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι αναζητεί έναν ιδανικό συμβιβασμό που θα γεφυρώσει τις αντιθέσεις που υπάρχουν εντός της χώρας της, εντός του κυβερνητικού συνασπισμού της, εντός του συνασπισμού των «Βορείων» της Ευρωζώνης, εντός των ηγετικών πόλων της Ε.Ε., αλλά και εντός του ευρω-ατλαντικού άξονα γύρω από τα θέματα της ενοποίησης και της ελληνικής «σωτηρίας». Για να επιτύχει αυτόν τον συμβιβασμό η Μέρκελ χρειάζεται χρόνο. Κρίσιμο πολιτικό χρόνο, στον οποίο πρέπει να συνυπολογιστούν και οι αμερικανικές εκλογές, με τις γεωπολιτικές ισορροπίες που εξαρτώνται από αυτές. Οι πληροφορίες που διέρρευσαν από το Reuters, χθες, περί μετάθεσης της έκθεσης της τρόικας μετά τις αμερικανικές εκλογές, παρά τις αγωνιώδεις διαψεύσεις τους, αποκαλύπτουν ότι ο αμερικανικός παράγοντας δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι το σενάριο μιας GREXIT έχει απομακρυνθεί εντελώς από τη σκέψη πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων. Φοβάται το ενδεχόμενο μιας αρνητικής έκθεσης της τρόικας για την Ελλάδα και τις παρενέργειές της, και επιχειρεί να «εμβολιάσει» και με γεωπολιτικά κριτήρια την απόφαση για την ελληνική υπόθεση. Το στρατηγικό στοιχείο που φαίνεται ότι εσχάτως έχει παρεισφρήσει στον προβληματισμό Βερολίνου και Ουάσιγκτον το τελευταίο διάστημα είναι πως η Ελλάδα, πέρα από τη χρήση της ως «οικονομικό πειραματόζωο» και από τον ρόλο της ως καταλύτη εξελίξεων στην Ευρωζώνη, έχει και μια μακρόχρονη χρησιμότητα στις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ένα «πιστό σκυλί» του ΝΑΤΟ και των λοιπών δυτικών συμμαχιών, είναι ένας προνομιακός χώρος πρόσβασης στη Μέση και Εγγύς Ανατολή, είναι ένας σταθερός πόλος στα Βαλκάνια. Μια πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίησή της με απρόβλεπτη έκβαση δεν είναι ό,τι καλύτερο για τα ευρω-ατλαντικά συμφέροντα, σε μια περίοδο που ανακυκλώνονται σχέδια και φόβοι για αναδιαρθρώσεις όχι μόνο χρεών, αλλά και συνόρων στον αραβικό κόσμο.

Αυτά όλα είναι ένας πιο σύνθετος καμβάς πάνω στον οποίο υφαίνονται πιο φρέσκοι προβληματισμοί για το «ελληνικό πείραμα», προβληματισμοί που μεταθέτουν τις τελικές αποφάσεις προς το τέλος του χρόνου. Πάνω σ' αυτούς τους προβληματισμούς δοκιμάζονται η διβουλία των Ευρωπαίων εταίρων, η διγλωσσία του ΔΝΤ και οι διπλοί ρόλοι των θλιβερών συνεταίρων της συγκυβέρνησης. 

*Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς" (22/9/2012)

ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, Ο ΔΟΥΝΟΥΤΟΦΑΓΟΣ...

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*


Μετά τα όσα δημοσιεύτηκαν για τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Στουρνάρας «πέταξε έξω από το γραφείο του» (σ.σ.: ο Στουρνάρας...) τους εκπροσώπους της τρόικας, το λιγότερο που αξίζει στον υπουργό Οικονομικών είναι μια θέση στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής λεβεντιάς.
Εκεί, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Νικηταρά.
Μάλιστα η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τον αντιπαθέστατο Τόμσεν, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, είναι αρκετός λόγος ώστε η προτομή που θα φιλοτεχνηθεί (στο μέλλον...) για τον υπουργό να φέρει τη σεμνή επιγραφή: «Στουρνάρας, ο ΔουΝουΤοφάγος»...

*

Οσο για τις εφημερίδες που έγραψαν και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν σταματούν από το Σάββατο το βράδυ να αναπαράγουν τους άθλους του κ. υπουργού,
οι επικές περιγραφές τους για το πώς «κατσάδιασε» τους τροϊκανούς και για τα όσα διημείφθησαν εκεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του υπουργικού γραφείου στη συνάντηση με την τρόικα,
όπου ο κ. Στουρνάρας - σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ - «άστραψε και βρόντηξε»,
θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο «Πούλιτζερ».

*

Αλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις τι συμβαίνει πίσω από τις επτασφράγιστες πόρτες και μετά να ενημερώνεις αυθεντικά, ειλικρινά και αντικειμενικά το λαό για τα... κατορθώματα ενός υπουργού.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη δημοσιογραφία. Εκείνη που δεν φιλοτεχνεί «ήρωες» που τα «ανδραγαθήματά τους» αρχίζουν και τελειώνουν πίσω από κλειστές πόρτες.
Υπάρχει, δηλαδή η δημοσιογραφία που δεν αντιλαμβάνεται ότι οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, οι ακροατές είναι... στουρνάρια.

*

Οπως υπάρχει και η άλλη λογική:
Η λογική του να εμπιστεύεσαι όσα βλέπεις με τα μάτια σου
και να βγάζεις συμπεράσματα για όσα ακούς με τα αυτιά σου.

***

Ετσι, λοιπόν, με τα μάτια μας έχουμε δει και με τα αυτιά μας έχουμε ακούσει τον κ. Στουρνάρα να δηλώνει:

*

«Το Μνημόνιο είναι διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)

*

«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα FM», 21/9/2010)

*

«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση...».
(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)

*

«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011)

*

«Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο...».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).

*

«...Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου...».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)

***

Κατόπιν αυτών, επομένως, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τον «ηρωισμό» του κ. Στουρνάρα απέναντι στην τρόικα.

*

Μια ευχή και μια ελπίδα έχουμε μόνο:
Αυτός που εξυμνούσε την τρόικα και τα μνημόνια πριν γίνει ακόμα υπουργός και τώρα ως υπουργός σε συνεργασία με την τρόικα κόβει μισθούς και συντάξεις,
ο κ. Στουρνάρας,
έτσι αψύς που είναι κατά την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού, την επόμενη φορά που θα... «πετάξει έξω» τους τροϊκανούς, να συγκρατήσει τη δίκαιη αγανάκτησή του, μην τους σφαλιαρίσει κιόλας και έχουμε μετά και κανένα διπλωματικό επεισόδιο...

ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΕΙΤΕ!

Το θέμα δεν είναι αν το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας, από την πιο αστικοδημοκρατική μέχρι την πιο φασιστική εκδοχή του, αποτελεί βούρκο σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής.
Αυτά είναι δεδομένα πράγματα και ισχύουν στα τέσσερα σημεία του καπιταλιστικού ορίζοντα:
Από την «Τσικίτα» και τις σχέσεις της με το πολιτικό προσωπικό της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το «ό,τι συμφέρει την "Τζένεραλ Μότορς" συμφέρει τις ΗΠΑ» του Νίξον, και από την Ιταλία και τη Γαλλία του Μπερλουσκόνι και του Μπερεγκοβουά, μέχρι την «Ενρον» του Μπους και τη «Ζήμενς» των εκάστοτε καγκελαρίων.

*

Ειδικά, δε, στην Ελλάδα, η κολόνια κρατάει από συστάσεως...
Από την εποχή του Μαυροκορδάτου μέχρι τους σύγχρονους Μαυρογιαλούρους.
Από τις εποχές της «Ούλεν», της «Πάουερ», της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, που αποτέλεσε τον καλύτερο φίλο των διεθνών τοκογλύφων, της προδικτατορικής υπόθεσης «Ζήμενς», της «Πεσινέ» και του Τομ Πάπας των συνταγματαρχών,
μέχρι τα «έκανε ένα δωράκι για τον εαυτό του», τα Χρηματιστήρια, τα διαχρονικά Βατοπέδια και τις μεταπολιτευτικές «Ζήμενς»,
ίδια η γεύση.

*

Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι έχουμε «συνηθίσει», ή ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τη φαυλότητά τους.
Σημαίνουν και αναδεικνύουν το πάντα ανεκπλήρωτο της ίδιας απαίτησης:
Να τιμωρηθούν αμείλικτα οι φαύλοι,
- που ποτέ δεν τιμωρούνται ή και όταν μετά από τα πολλά «κουκουλώματα» κάποιοι τιμωρούνται, το σύστημα της φαυλότητας που παράγει τους νέους φαύλους μένει ανέγγιχτο.

*

Μάλιστα, αυτό το αίτημα,
που δεν εξαντλείται στην παραδειγματική και αμείλικτη τιμωρία των «λαμόγιων», αλλά περιλαμβάνει τη συνολική ανατροπή του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος της εκμετάλλευσης, του μονοπωλιακού κέρδους και της κεφαλαιοκρατικής «μπίζνας» που παράγει τα «λαμόγια»,
αίτημα από το οποίο δε νοείται να παραιτείται κανένας άνθρωπος του λαού και του μόχθου,
τίθεται επιτακτικά για δύο επιπλέον λόγους:

*

Πρώτον, λόγω του «μεγέθους» πλέον της σαπίλας. Απόδειξη ότι η βρωμιά, ως δομικό στοιχείο της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», είναι τόση και τέτοια, που οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και όταν είναι τίμιοι, ακόμα και αν είναι τίμιοι,
έχουν απολέσει, πια, τη δυνατότητα - ακόμα λέμε κι αν είναι τίμιοι - να φαίνονται και τίμιοι...

*

Δεύτερον, επειδή η σαπίλα έχει λάβει τέτοια ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά που οι φορείς της, χωρίς καμία συστολή, φτάνουν στο σημείο να την μετατρέπουν ακόμα και σε εργαλείο «αθώωσης» του βούρκου! Απόδειξη ότι η τάξη που προωθεί τα συμφέροντά της μέσα από το βούρκο (σ.σ.: που τον χρησιμοποιεί ενίοτε σαν εκτροφείο των φασιστικών της συμμοριών) δεν έχει καμία αναστολή να χρησιμοποιεί τη σαπίλα,
- ακόμα και την ίδια της την πολιτική σαπίλα (!) -
σαν φωτοβολίδα αποπροσανατολισμού. Οπως τώρα, που
πουλάει «σκανδαλισμό» και «κάθαρση» σε ένα λαό, την ίδια ώρα που τον χρεοκοπεί, τον φτωχοποιεί, τον καταστρέφει και τον... «καθαρίζει» στεγνά στα 11,5 μέτρα!

*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012.

ΑΟΡΑΤΗ Η ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΤΑ 50% ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 
 
Παραμύθι αποδεικνύεται τελικά αυτό που ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ώθησαν τεχνηέντως τον κόσμο να πιστέψει ότι θα γινόταν με το «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που έλαβε χώρα τον Μάρτιο. Ελεγαν ότι θα «κουρέψουν» κατά 50% ομόλογα αξίας 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, αφήνοντας τους Έλληνες να νομίζουν ότι έτσι η χώρα μας θα χρωστούσε 100 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα στους ξένους, οπότε το δημόσιο χρέος θα μειωνόταν δραστικά.
Σχεδόν όλοι μάλιστα οι πολίτες σχημάτισαν την εντύπωση ότι με το «κούρεμα» αυτό η Ελλάδα θα απαλλασσόταν από το μισό δημόσιο χρέος της! Δεν το είπε αυτό ρητά κανένας υπουργός, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι -υπάρχει κι άλλο ελληνικό δημόσιο χρέος πέρα από τα 200 δισεκατομμύρια και πολύ περισσότερο κανένας δεν έλεγε ούτε λέξη για τον καλπάζοντα δανεισμό της χώρας. Δια της αποσιωπήσεως δηλαδή ουσιαστικά απέκρυπταν από τον ελληνικό λαό ότι ο μνημονιακός δανεισμός της Ελλάδας ισοφαρίζει ουσιαστικά το διαβόητο «κούρεμα»! Επιπροσθέτως, ουδείς ομολογούσε βεβαίως ότι το... μισό «κούρεμα» θα γινόταν στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και στις ελληνικές τράπεζες, όχι στους ξένους, οδηγώντας μάλιστα το ελληνικό ασφαλιστικό και τραπεζικό σύστημα στη χρεοκοπία!

Τώρα που πέρασε ένα εξάμηνο από το επαίσχυντο «κούρεμα», κυβερνητικοί παράγοντες, οικονομικά ινστιτούτα και ευρωπαϊκοί θεσμοί άρχισαν να «ξεφουρνίζουν» σταδιακά τα αποτελέσματα που αποκαλύπτουν την τραγική αλήθεια για την πορεία του ελληνικού δημόσιου χρέους. Βάσει των στοιχείων της Eurostat της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, το 2011 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανήλθε στο 165,3% του ΑΕΠ της. Μετά το «κούρεμα» κατά 53% ομολόγων αξίας σχεδόν 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο κοσμάκης νόμιζε γενικά και αόριστα ότι το δημόσιο χρέος θα είχε πέσει αν όχι στο 80% του ΑΕΠ, το πολύ γύρω στο 100%. Πλανάται πλάνην οικτράν, βεβαίως.

Οι τελευταίες κυβερνητικές και ευρωπαϊκές εκτιμήσεις αυτή τη στιγμή (και μόνο να χειροτερέψουν μπορούν) είναι ότι στο τέλος του 2012 το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά το κούρεμα κατά 53% των 200 δισ. ευρώ, θα ξεπεράσει το... 166%!!! Με το... αριστουργηματικό «κούρεμα» δηλαδή, αντί να πέσει στο μισό, θα παραμείνει ακριβώς το ίδιο! Μόνο στη μνημονιακή Ελλάδα συμβαίνουν τέτοιες ταχυδακτυλουργίες, με προφανή στόχο την εξαπάτηση της κοινής γνώμης.

Με όλες τις λογιστικές αλχημείες που έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου σε συνεργασία με τη Eurostat το τελευταίο τρίμηνο του 2009, μόλις ανέβηκε στην εξουσία ο Γιώργος, μαγειρεύοντας τα στοιχεία και διογκώνοντας τεχνητά το δημόσιο χρέος για να υπαγάγουν την Ελλάδα σε καθεστώς Μνημονίου, το 2009 εμφάνισαν τελικά δημόσιο χρέος 299,7 δισ. ευρώ, ποσοστό 129,4% του ΑΕΠ.

Μετά από δύο χρόνια μνημονιακού καθεστώτος, το εκτόξευσαν στα 355,6 δισ. ευρώ ή 165,3% του ΑΕΠ, στα τέλη του 2011 - πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. Στα ίδια επίπεδα θα κινηθεί και φέτος τρίτο χρόνο μνημονιακού καθεστώτος, μετά από δραματική κα¬ταβύθιση των εισοδημάτων και του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, εξαιτίας της καταβαράθρωσης σχεδόν κατά 20% της ελληνικής οικονομίας στη διάρκεια αυτής της ζοφερής μνημονιακής τριετίας.
Με άλλα λόγια, κοντά στο... 200% (!!!) του ΑΕΠ θα είχε εκτινάξει το ελληνικό δημόσιο χρέος η πολιτική που επιτάσσει το Βερολίνο μέσω ΕΕ και τρόικας και υλοποιούν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά, αν δεν είχαν κάνει και το «κούρεμα» που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες της χώρας μας!

*Δημοσιεύθηκε στο «ΕΘΝΟΣ» στις 20/09/2012

ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. ΕΦΑΓΑΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ, ΟΧΙ Η…..ΔΡΑΧΜΗ

Toυ Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 
 
Πασίγνωστος ο προπαγανδιστικός ισχυρισμός – και απολύτως πιστευτός από ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων, όπως άλλωστε αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας και η σύγκριση των εκλογικών αποτελεσμάτων της 6ης Μαΐου με εκείνα της 17ης Ιουνίου: Αν στην Ελλάδα σχηματιζόταν αντιμνημονιακή κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι θα μας χρεοκοπούσαν και έτσι πέραν των άλλων συμφορών, θα εξανεμίζονταν και οι καταθέσεις των Ελλήνων μέσω του περάσματος στη δραχμή και της δραματικής υποτίμησης της τελευταίας έναντι του ευρώ. Συνυπολογίζοντας και αυτόν τον παράγοντα, ο ελληνικός λαός έδωσε την εξουσία στη μνημονιακή συγκυβέρνηση Ν.Δ.,ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ με την άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 179 εδρών. Ο «κίνδυνος της δραχμής» αποφεύχθηκε, αλλά αν παρατηρήσουμε την πορεία του ύψους των καταθέσεων την τελευταία τριετία, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν μειωθεί δραστικά. Η κρίση και η μνημονιακή πολιτική λιτότητας τα τελευταία δύο χρόνια αποδεικνύεται ότι «έφαγαν» ήδη μεγάλο μέρος των καταθέσεων των Ελλήνων και όχι το πέρασμα της εξουσίας στο «λόμπι της δραχμής», το σκιάχτρο με το οποίο μας απειλούν κάποιοι. Ας δούμε όμως καλύτερα τους αριθμούς. Τον Ιούνιο του 2009 οι καταθέσεις ανέρχονταν σε 237,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Τον Ιούνιο του 2012 είχαν απομείνει στις ελληνικές τράπεζες καταθέσεις μόλις 150,5 δισεκατομμυρίων. Μέσα στην τριετία δηλαδή αποσύρθηκαν 87 δισ. ευρώ. Το ερώτημα είναι βεβαίως τι απέγιναν αυτά τα χρήματα. Όπως είναι γνωστό, υπάρχει CD με τα ονόματα 54.000 Ελλήνων που έβγαλαν σε τράπεζες του εξωτερικού συνολικό ποσό 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μάλιστα οι 3.000 από αυτούς έβγαλαν έξω 7,5 δισεκατομμύρια. Πρόκειται για εμφανώς πλούσια άτομα, αφού οι 3.000 έβγαλαν κατά μέσο όρο από 2,5 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας.

Από τα 87 δισεκατομμύρια που αποσύρθηκαν δηλαδή από τις τράπεζες, μόνο τα 22 δισ. ευρώ έφυγαν έξω. Τι απέγιναν τα υπόλοιπα 65 δισεκατομμύρια όμως;
Από εδώ και πέρα παύουν τα επιστημονικά στοιχεία και αρχίζουν οι υποθέσεις και οι εκτιμήσεις. Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών και του τραπεζικού συστήματος, συνδυάζοντας και τις αναλήψεις με το συνολικό ύψος των καταθέσεων αυτού που τις απέσυρε (δειγματοληπτικά) και με το γεγονός ότι οι ξένες τράπεζες δεν ανοίγουν λογαριασμούς με αρχική κατάθεση δύο - τριών χιλιάδων ευρώ, έχουν την εκτίμηση ότι τα ποσά που τοποθετήθηκαν σε τραπεζικές θυρίδες ή παραχώθηκαν σε πάσης φύσεως κρυψώνες δεν υπερβαίνουν τα 15 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ. Βάσει στοιχείων εκτιμούν ότι γύρω στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ τοποθετήθηκαν στην καταρρέουσα αγορά ακινήτων, στην αγορά χρυσού, σε μετοχές. Αυτοί οι υπολογισμοί σημαίνουν ότι γύρω στα 45 δισεκατομμύρια ευρώ, περίπου οι μισές δηλαδή καταθέσεις που αποσύρθηκαν, ξοδεύτηκαν ήδη για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών. Αυτό θεωρείται σχεδόν βέβαιο για τα 19 δισεκατομμύρια που απέσυραν οι επιχειρήσεις, τα οποία εκτιμάται πως σχεδόν στην ολότητα τους χρησιμοποιήθηκαν στις επαγγελματικές δραστηριότητες. Από τα 68 δισεκατομμύρια που πήραν τα νοι-κοκυριά, υπολογίζεται (με σαφώς μεγαλύτερα περιθώρια λάθους) ότι τουλάχιστον γύρω στα 20-25 δισ. ευρώ έχουν ήδη φαγωθεί για καθημερινές ανάγκες προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δραματική μείωση των αποδοχών, τα φορολογικά χαράτσια τύπου... τουρκοκρατίας, η τραγική αύξηση της ανεργίας κλπ.
Οι εκτιμήσεις αυτές ενισχύονται εμμέσως και από το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, τα δύο τρίτα σχεδόν (το 63% για την ακρίβεια) του συνόλου των αναλήψεων έγιναν στην Αττική, η οποία έχει χτυπηθεί σοβαρότερα από την κρίση σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή της χώρας τόσο σε επίπεδο πληθυσμού όσο και σε επίπεδο επιχειρήσεων.

*Δημοσιεύθηκε στο «ΕΘΝΟΣ» στις 21/09/2012

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΝΤΡΑΓΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ... «ΕΥΡΩΛΑΓΝΟΙ»!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Όσοι δεν το έμαθαν ας το πληροφορηθούν! «Η αρχή του τέλους της κρίσης στην ευρωζώνη» είναι γεγονός μετά το «ματ Νράγκι σε εννέα κινήσεις» και το «τείχος προστασίας στις χώρες που κινδυνεύουν». Με αυτόν τον τίτλο η εφημερίδα «Τα Νέα» 7.9.12, υποδέχτηκε τις ανακοινώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι. Ωστόσο για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε «άνθρακας ο θησαυρός». Για την ακρίβεια άνθρακας για τους λαούς και τους εργαζόμενους της ευρωζώνης και ιδιαίτερα των χωρών της «περιφέρειας», ενώ για τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους ήταν πράγματι θησαυρός!

ΑΓΟΡΑ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ «ΑΝΤΙΤΙΜΟ» ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Ποιες ακριβώς είναι «κινήσεις ματ» του «σούπερ Μάριο» σύμφωνα τις εγχώριες «μαριονέτες» των τραπεζιτών; Η ΕΚΤ θα αγοράζει χωρίς ποσοτικό όριο, βραχυπρόθεσμα κρατικά ομόλογα (διάρκειας 1-3 ετών) από τη δευτερογενή αγορά και θα πιέζει προς τα κάνω επιτόκια (χωρίς να μπαίνουν όμως ανώτατα όρια!) των κρατών που δανείζονται ακριβά από τις «αγορές», όπως η Ιταλία και Ισπανία. Ως εδώ ας πούμε καλά! Όμως η αγορά ομολόγων με το λεγόμενο πρόγραμμα «Άμεσων Νομισματικών Συναλλαγών» (Outright Monetary Transactions), θα γίνεται μετά από την επίσημη προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης» (EFSF/EMS). Το «αντίτιμο» θα είναι αυστηρά μέτρα λιτότητας με έγκριση της ευρωζώνης, ανάλογα με αυτά που βιώνουν οι χώρες που βρίσκονται στο «μηχανισμό» (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία). Σε περίπτωση που δεν τηρηθούν αυστηρά οι δεσμεύσεις, τότε …«τέρμα η πίστωση»! Γιαυτό και υπάρχει έντονος σκεπτικισμός στην Ισπανία και Ιταλία, αντί για θριαμβολογίες στις αποφάσεις! Όσον αφορά τις χώρες που ήδη είναι στο «μηχανισμό», θα έχουν δικαίωμα χρήσης του «ευεργετικού» μέτρου, μόνο «όταν κι εφ’ όσον» επιστρέψουν στις «αγορές»! Γι' αυτό είναι εξωπραγματικές οι προσδοκίες των κάθε είδους «ευρωλάγνων», που βλέπουν ελπιδοφόρο βήμα την κίνηση Ντράγκι στην επιβίωση του ευρώ, ξεχνώντας πρώτα απ’ όλα την επιβίωση των λαών!

Επίσης τα κεφάλαια που δίδονται από την ΕΚΤ για να μη θεωρηθούν εντελώς «φρεσκοτυπωμένο χρήμα» (η «Bundesbank» και κατ’ επέκταση η γερμανική κυβέρνηση αντιδρούν έντονα), θα εξισορροπούνται από πράξεις μείωσης της ρευστότητας σε άλλους τομείς ώστε το αποτέλεσμα από πλευράς όγκου ρευστότητας (πιστωτικού χρήματος) να είναι ουδέτερο. Επίσης η ΕΚΤ εγκαταλείπει το καθεστώς του προνομιακού δανειστή (seniority status), όπερ σημαίνει ότι δεν θα επιμένει να πληρώνεται κατά προτεραιότητα για τα ομόλογα που κατέχει, κίνηση που «κλείνει μάτι» εφησυχασμού στις αγορές (ιδιώτες δανειστές). Την απόφαση της ΕΚΤ χαιρέτησαν με ενθουσιασμό η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ και εκ μέρους του Eurogroup ο Ολί Ρεν, δεδομένου ότι και οι δύο φορείς θα παίζουν με την ΕΚΤ ρόλο «τρόϊκας» στη εφαρμογή των δεσμεύσεων. Ωστόσο οι συγκεκριμένες αποφάσεις δεν αλλάζουν το ρόλο της ΕΚΤ, ούτε διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης ενώ σηματοδοτούν ακραία μέτρα λιτότητας σε βάρος των εργαζόμενων χωρών της περιφέρειας, σε όφελος των κατόχων δανειακού κεφαλαίου.

Η ΕΚΤ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΝΕ

Οι τελευταίες αποφάσεις δεν αλλάζουν βέβαια ούτε τον αντιδραστικό ρόλο της ΕΚΤ ως πυλώνα της ΟΝΕ. Να θυμίσουμε ότι η ΕΚΤ δεν υπόκειται στον έλεγχο των κοινοτικών οργάνων (παρ’ ότι και αυτά δεν είναι εκλεγμένα) αλλά λειτουργεί ανεξάρτητα, κάτι σαν «Βατικανό» της ευρωζώνης με σημερινό «πάπα» το Μάριο Ντράγκι. Επίσης η ΕΚΤ δεν παίζει ρόλο «κεντρικής τράπεζας» της ΕΕ, δηλ. «δανειστή τελευταίας καταφυγής» των κρατών-μελών με χαμηλό επιτόκιο όπως ισχύει με τις κεντρικές τράπεζες ΗΠΑ, Αγγλίας, Ιαπωνίας, κα. Λειτουργεί περισσότερο ως «τράπεζα των τραπεζιτών». Η ΕΚΤ δανείζει χαμηλότοκα τις τράπεζες (0,75%) και αυτές με τη σειρά τους δανείζουν τα κράτη-μέλη με πολλαπλάσια επιτόκια. Αυτό το καθεστώς όπως και άλλες δραστηριότητες (ρύθμιση νομισματικής κυκλοφορίας ευρώ, παροχή ρευστότητας στις τράπεζες με ενέχυρο κρατικά ομόλογα κά), έχουν ως υπόβαθρο τα νεοφιλελεύθερα-μονεταριστικά δόγματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου. Σε αυτή τη βάση κινήθηκαν και άλλες αποφάσεις της το τελευταίο διάστημα, όπως η παροχή τέλος Μάρτη ’12 πρόσθετης ρευστότητας ύψους 1 τρις € στις τράπεζες (260 δις σε ιταλικές και 250 δις σε ισπανικές) για τη συγκράτηση των επιτοκίων δανεισμού χωρίς όμως επιτυχία (λίγες ημέρες αργότερα τα επιτόκια εκτινάχτηκαν στα 6-7%). Έτσι ο «σούπερ Μάριο» τον Ιούλιο ’12 απείλησε με «μπαζούκας» τις αγορές! Όμως τελικά το «μπαζούκας» στράφηκε κατά των λαών των χωρών που θα κάνουν χρήση των επιλογών της και όχι των αγορών! Το μεγάλο θέμα της ανάπτυξης και της απασχόλησης, παραμένει έξω από τις προτεραιότητες της. Αυτό έχει αφεθεί ουσιαστικά στους αυτόματους μηχανισμούς των αγορών, ενώ οι χώρες βυθίζονται μια μετά την άλλη στην ύφεση (το ΑΕΠ της ευρωζώνης θα μειωθεί το 2012 τουλάχιστον 0,5%).

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΕΚΤ εξ’ αρχής ήταν αντίθετη σε κάθε ιδέα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ούτε δέχτηκε «κούρεμα» στα ομολόγων που κατείχε παρ’ ότι πολλά είχαν αγοραστεί στη δευτερογενή αγορά σε «σκοτωμένη» τιμή κατά 35-40%. Σήμερα η αξία των ομολόγων που κατέχει ανέρχεται σε 48-50 δις και μαζί με των άλλων «κεντρικών τραπεζών» σε 57 δις €. Αν τα συγκεκριμένα ομόλογα «κουρεύονταν» στο ύψος που είχαν αγοραστεί, θα προέκυπτε για την Ελλάδα όφελος 18-20 δις €, υπερκαλύπτοντας έτσι τις περικοπές-σφαγείο του νέου Μνημονίου. Ωστόσο η ΕΚΤ επιμένει για εξόφληση στην ονομαστική τιμή και ένα μέρος τους έχει ήφη αποπληρωθεί στο 100% (ομόλογα λήξης Μαρτίου, Μαΐου και Αυγούστου).
Επίσης η ΕΚΤ ενώ παρείχε στις ελληνικές τράπεζας ρευστότητα με ενέχυρο ελληνικά ομόλογα, από τον Ιούλιο ’12 τις ανέστειλε εντελώς, συνδέοντας την παροχή ρευστότητας με την έκθεση της τρόϊκας, στην ουσία δηλ. εκβιάζοντας για την αυστηρή εφαρμογή του Μνημονίου. Έτσι οι παροχή ρευστότητας από 73,6 δις € τον Ιούνιο ’11, μειώθηκε σε 23,9 δις στις αρχές Ιουλίου ’12 και οι τράπεζες αναγκάζονται να προσφύγουν στον «έκτακτο μηχανισμό παροχής ρευστότητας» το λεγόμενο ELA (Emergency Liquidity Assistance), με κόστος δανεισμού 4% σε σχέση με 0,75% από την ΕΚΤ. Η παροχή έκτακτης ρευστότητας από τον ELA, αρχές Σεπτέμβρη ’12, ήταν 106,3 δις σε σχέση με 61,9 δις τον Ιούνιο. Το πρόσθετο κόστος ανέρχεται σε 1 δις €, το οποίο τελικά μεταφράζεται σε ακριβότερες πιστώσεις προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά, πέρα από τη γενικότερη συρρίκνωση του συνολικού τους όγκου (από 253 δις τον Ιούνιο ’11, σε 240 δις Ιούνιο ’12).

Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΩΛΗ

Οι αποφάσεις της ΕΚΤ φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο το κρίσιμο ερώτημα της βιωσιμότητας της ευρωζώνης. Είναι φανερό ότι η κρίση δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα «ασπιρίνες» πολύ περισσότερο που οι συγκεκριμένες ασπιρίνες αποτελούν «κινίνο» για τους λαούς και τους εργαζόμενους, διότι συνοδεύονται από «μνημονιακά» μέτρα. Η βιωσιμότητα της απαιτεί αλλαγή αρχιτεκτονικής και επαναθεμελιώση της με όρους λαών και εργαζόμενων. Και αυτό το έργο είναι υπόθεση όλων των λαών της ΕΕ, καθώς και κάθε λαού ξεχωριστά. Για τον ελληνικό λαό η ανατροπή του «Μνημονίου» είναι όρος για την αποτροπή της εξαθλίωσης του και ταυτόχρονα αφετηρία για ριζική στροφή στις ασκούμενες πολιτικές. Ανατροπή του «Μνημονίου» και των εφαρμοστικών νόμων, σημαίνει «αθέτηση πληρωμής χρέους με επίκληση του διεθνούς δικαίου» και στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του (πάνω από 80%). Παράλληλα σημαίνει εφαρμογή προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, εθνικοποίησης-κοινωνικοποίησης τραπεζών, κλείσιμο των «διαρροών» δημοσίων πόρων (εσόδων και δαπανών), στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών-συντάξεων, κά. Αυτή είναι η «κόκκινη γραμμή» και δεν μπορεί να εγκαταληφθεί στο όνομα της παραμονής στο ευρώ!
Η αντίληψη της «πάση θυσίας» παραμονής στην ευρωζώνη, που καλλιεργούν οι πάσης φύσεως «ευρωλάγνοι» και συνολικά «οι δυνάμεις της χρεοκοπίας του ελληνικού λαού» εντός και εκτός χώρας και πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, έχουν σαφή στόχο. Την αποτροπή του κινδύνου κατάρρευσης της ευρωζώνης, τη διασφάλιση των συμφερόντων των πιστωτών και μαζί των στενών πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων της ιθύνουσας ελίτ στην Ελλάδα. Ωστόσο ο ελληνικό λαός δεν είναι διατεθημένος να παίζει το ρόλο της Ιφιγένειας προς χάριν του ευρώ και του εγχώριου αστικού συστήματος. Με την ανάπτυξη του κινήματος αντίστασης, αλληλεγγύης και ανατροπής, την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς, την απομάκρυνση της σημερινής κυβέρνησης χρεοκοπίας του ελληνικού λαού και την άνοδο στην εξουσία των αριστερών-ριζοσπαστικών δυνάμεων, μπορεί να γίνει πραγματικότητα η εφαρμογή προοδευτικού προγράμματος εξόδου από την κρίση, για μια ελπιδοφόρα προοπτική του ελληνικού λαού και της νέας γενιάς στο μέλλον.

*Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012